Organische en anorganische pigmenten worden onderscheiden op basis van hun oorsprong en chemische eigenschappen.
Bron: Organische pigmenten worden gewonnen of gesynthetiseerd uit dieren, planten, mineralen of kunstmatig gesynthetiseerde organische verbindingen. Anorganische pigmenten worden geëxtraheerd of gesynthetiseerd uit ertsen, mineralen of synthetische anorganische verbindingen.
Chemische eigenschappen: De moleculen van organische pigmenten zijn meestal samengesteld uit complexe structuren die koolstof bevatten, en hun kleur wordt bepaald door de chemische structuur van de organische verbinding. De moleculen van anorganische pigmenten zijn meestal samengesteld uit anorganische elementen en hun kleur wordt bepaald door de eigenschappen en structuur van de elementen.
Stabiliteit: Anorganische pigmenten zijn over het algemeen stabieler dan organische pigmenten en beter bestand tegen licht, zuur, alkali en hitte. Organische pigmenten kunnen onder bepaalde omstandigheden afbreken of van kleur veranderen. Kleurbereik: vanwege verschillen in hun chemische structuur hebben organische pigmenten over het algemeen een breder kleurbereik, waardoor levendigere kleuren mogelijk zijn. Anorganische pigmenten hebben een relatief smal kleurenbereik. Toepassingsgebieden: Organische pigmenten zijn geschikt voor kleurstoffen, verven, kunststoffen, papier en andere gebieden. Anorganische pigmenten worden veel gebruikt in keramiek, glas, pigmenten, coatings en andere gebieden.

Opgemerkt moet worden dat zowel organische als anorganische pigmenten hun eigen voordelen en kenmerken hebben, en de keuze van welk pigment te gebruiken hangt af van de specifieke toepassingsbehoeften en het gewenste effect.